Het rendement van de twijfel

door Erick Kila

In Andere taal, drie cycli gedichten, zet Bert Bevers veel op losse schroeven: inzicht, geloof en twijfel. Het voltrekt zich allemaal heel onopzettelijk. Soms in een wat archaïsch idioom, maar steeds op een ongekunstelde toon.
Waar het om de minst tembare innerlijke impuls gaat, de twijfel, speelt de dichter (kalm, parlando) geraffineerd met het verwachtingspatroon van de lezer. Hij ontregelt en maakt ruimte voor een andere invalshoek, een andere taal.
In die taal, in dat gesprek eigenlijk (want Bevers’ poëzie is mededeelzaam), belijdt hij zowel het wantrouwen van twijfel als het recht op twijfel. Er is geen duidelijke ankerplaats. Er is het recht op geen duidelijke ankerplaats. Er is geloof, maar je kunt ook aanspraak maken op het onzekere.
Het lijkt een al te ongewis en stuurloos procédé, maar Bevers’ stem is authentiek. Hij maakt je overtuigend deelgenoot van een beheerste onrust, van een zoektocht naar zuiverheid. Je kunt er niet aan ontkomen.
Van alles werkt in op de drijfveer van de dichter. Het verleden, de melancholie van de traditie, het ongrijpbare geloofsgevoel (ook heidense lezers proeven de magie van het ritueel). Bevers probeert de gang der dingen in kaart te brengen. Daarbij doet hij niet aan alwetende uitleg, maar laat hij wel een poëtisch geladen twijfel ontstaan.

Er zijn mensen die denken dat wat je niet zoekt niet bestaat.

Zo’n versregel schept ruimte. Bevers bereikt een balans in het ongerijmde. Afkomst, heden en toekomst gaan samen in een intrigerend eigenzinnige verlies- en winstrekening. Let wel: in het verleden behaalde resultaten geven geen garantie voor de toekomst.